حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند.

ای عشق سال بد من، ای کسی که به من آموختی زندگی سیاهی نیست. حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند....

روی درخت روبروی صندلی همیشگی‌ام در کتابخانه، دو تا کلاغ با چوب‌هایی که از اینور و آنور جمع کرده‌اند، در حال خانه‌سازی‌اند. حالا از نه صبح تا ده شب با دو تا کلاغ همسایه‌ام.

حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند....

توی تاریکی می تابم. تنم خستست و روحم پریشونه. یه نوری میبینم، میام سمتش و اون ته ته نوره تو رو میبینم. صبر کن... میرسم بهت. حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند....

گاهی که خیلی شروع می‌کنم به چیزا رو توی خودم ریختن، یادم میره که هر کسی که براش عزیزم جنبه‌های تاریک و روشن من رو با هم می‌خواد. کاش یادم بمونه همیشه که روشنی خالی هم چشمو کور می‌کنه. کاش یادم بمونه ته یه روشنی طولانی مدت یه تاریکی بی‌انتهاست.

حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند....

میدونی نهایت دوست داشتن چیه؟ اینکه حتی اگه خیال یه آینده‌ی ‌خوب توی سرت باشه با تصور بدحال بودن اونی که دوستش داری، خیال قشنگت بشه یه کابوس. 

حکمت زندگی یا چگونه یک جمله،یک اتفاق یا هر چیز کوچک یا بزرگ دیگری نگاه آدم را عمیق تر می کند....